Ścianka berlińska

Ścianki berlińskie są jedną z najprostszych oraz najtańszych metod zabezpieczenia wykopu. Mogą one spełniać dwie podstawowe role. Pierwszą z nich jest zabezpieczenie wykopu przed osunięciem gdzie po zakończeniu prac ziemnych odzyskuje się cały wbudowany materiał. Drugą z nich jest wykorzystanie obudowy stelaża jako deskowania traconego dla ścian kondygnacji podziemnych i odzysk samego stelaża. Ściany berlińskie przy płytkich wykopach są w stanie pracować wspornikowo, a przy głębokich wykopach stelaż może być rozpierany w kilku poziomach lub kotwiony w gruncie.

Wszystkie ścianki berlińskie składają się z dwóch zasadniczych elementów, stelaża oraz wypełnienia. Stelaż wykonywany jest najczęściej z dwuteowników stalowych pogrążanych w gruncie, których rozmiary dobierane są w zależności od głębokości wykopu jak również warunków gruntowych. Kształtowniki osadza się w gruncie wibracyjnie w rozstawie do 3 metrów. W celu minimalizacji drgań przekazywanych do otoczenia stelaż można osadzać również w wywierconych wcześniej otworach wypełnionych zawiesiną cementową lub betonem. Wypełnienie pomiędzy kształtownikami stelaża stanowi przede wszystkim kantówka drewniana o grubości pozwalającej przenieść parcie gruntu na stelaż. Jako wypełnienie można również stosować elementy stalowe lub żelbetowe. Wypełnienie zakłada się etapowo wraz z pogłębianiem wykopu co maksymalnie jeden metr w zależności od gruntu. Obudowa berlińska może być zastosowana wszędzie tam, gdzie w bliskim sąsiedztwie nie występują obiekty wrażliwe na osiadanie oraz nie występuje wysoki poziom wód gruntowych.

Przykładowe realizacje: